ایده اولیه تاسیس خانه هفت‌دست در پی تجارب کار با جوامع محلی و زنان شکل گرفت. موسسین خانه هفت‌دست بر این باورند که خرده‌فرهنگ‌های  مناطق مختلف ایران، به ویژه در مناطق کمتر توسعه‌یافته زیر بار فرهنگ مسلط  بازار درحال نابودی‌اند. رسانه‌های عمومی هم درحال ترویج سبک زندگی خاصی مبتنی بر مصرف‌گرایی و استحاله خرده‌فرهنگ‌های در فرهنگ مسلط بازاراند و در این میان نهاد دانشگاه هم فاقد نگاه و ارتباط با این بخش از جامعه است. از سوی دیگر بخشی از جامعه برای فرار از این سبک زندگی، در جستجوی گزینه‌های جایگزین به‌منظور آشنایی وحفظ عناصر رشدیابنده فرهنگ مناطق مختلف، انس با محیط زیست، اصالت و سادگی در فضای خانه، کار و اوقات فراغت هستند.

خانه هفت‌دست بر این اعتقاد است که با تسهیل رابطه بین سه‌گانه هنرمندان محلی، دانشجویان دانشگاه‌های هنر و متقاضیان آثار هنری محلی، ازطریق صنایع‌دستی و بوم‌گردی می‌تواند علاوه بر توانمندی هنرمندان محلی و شاغلین در اقامتگاه‌های بوم‌گردی، پاسخگوی نیازهای اقشاری از جامعه باشد که علاقمند به سبک نوینی از زندگی هستند. همچنین فرصتی برای تجربه دانشجویانی که از داشتن یک رابطه مستقیم با تولید و تولیدکنندگان صنایع‌دستی محروم هستند، فراهم کند.