ایده اولیه تاسیس خانه هفت‌دست در پی تجارب کار با جوامع محلی و زنان شکل گرفت. موسسین خانه هفت‌دست بر این باورند که خرده‌فرهنگ‌های مناطق مختلف ایران فرهنگی، به‌ویژه در مناطق کمتر توسعه‌یافته زیر بار فرهنگ مسلط بازار در حال نابودی‌اند. رسانه‌های عمومی هم در حال ترویج سبک زندگی خاصی مبتنی بر مصرف‌گرایی و استحاله خرده‌فرهنگ‌ها در فرهنگ مسلط بازار اند. در این میان نهاد دانشگاه هم فاقد نگاه و ارتباط با این بخش از جامعه است. از دیگر سو بخشی از جامعه برای فرار از این سبک زندگی، در جستجوی گزینه‌های جایگزین به‌منظور آشنایی و حفظ عناصر رشدیابنده فرهنگ‌های مناطق مختلف، انس با محیط زیست، اصالت و سادگی در فضای خانه، کار و اوقات فراغت هستند.
   خانه هفت‌دست بر این اعتقاد است که با تسهیل رابطه بین سه‌گانه هنرمندان محلی، دانشجویان دانشگاه‌های هنر و متقاضیان آثار هنری محلی، از طریق صنایع‌دستی و بوم‌گردی می‌تواند علاوه بر قدرت‌یابی هنرمندان محلی و شاغلین در اقامتگاه‌های بوم‌گردی،  پاسخگوی نیاز‌های اقشاری از جامعه باشد که علاقمند به سبک نویی از زندگی هستند. همچنین فرصتی است برای تجربه دانشجویانی که از داشتن یک رابطه مستقیم با تولید و تولید‌کنندگان صنایع‌دستی محروم هستند.