نقوش صخره ای همان نقش های حک شده یا نقاشی شده بر سطح صاف سنگ ها و صخره ها هستند که از اولین نمونه های هنر انسانی محسوب می شوند. از آنجا که اکثر این نقوش در مسیر کوچ عشایر، شکارگاه ها و چراگاه ها قرار دارند، فرضیه رویارویی و ارتباط عشایر با آنها بسیار قوت می گیرد.

حکاکی این نقوش از نوعی سادگی برخوردار است، همان نوع سادگی که در آثار هنری اقوام کوچنده نمایان است و به پیرو آن در بین عشایر سرزمین ایران نیز بسیار نمود دارد. در پژوهش حاضر تلاش شده است نقوش صخره ای که تاکنون در مسیر پراکندگی عشایر قشقایی و ایل راه های آن ها در استان فارس شناسایی شده، با نقوش دست بافته های این قوم مورد طبقه بندی، تحلیل و تطبیق قرار گیرد و شباهت ها و ارتباط های احتمالی بین آن ها بیان شود.برای این کار، وجوه مشترک نقش های این دو توصیف شده و در نهایت این فرضیه مطرح شده است که نقوش مورد استفاده توسط خلق کنندگان هر دو هنر، احتمالا به منظور ایجاد علامت یا رد پایی از خود برای نشان دادن حق مالکیت، نمایش واقعیت های موجود در زندگی اجتماعی و اقتصادی یا به نوعی عرضه تعلق قومیتی و عرق ملی از سوی آن ها بوده است.  

متن کامل مقاله: فایل پیوست