سفر پیش از هر چیز یک جابه‌جایی مکانی است. نوعی وقت‌گذرانی در مکانی جغرافیایی به غیر از جایی که در آن زندگی می‌کنید.

در حقیقت از آنجا که شما در سفر از محیط زندگی خود دور می شوید، به طریق مشابه از محیط فرهنگی خود نیز فاصله‌ گرفته و برای مدتی کوتاه سرزمینی دیگر را تجربه می کنید که انسان‌هایی با آداب، سنن و رفتارهایی کمابیش متفاوت از شما در آن زندگی می‌کنند. از این رو شما اوقاتتان را در سفر با مردمان دیگری به غیر هموطنان، همشهریان یا نزدیکانتان به سر می‌کنید و به این دلیل که میهمان این مردمان ناآشنا هستید، با آنها هم‌صحبت یا هم‌سفره می‌شوید، به صحبت‌هایشان گوش می‌کنید و به تماشای شیوه زندگی‌شان می‌نشینید.

به بیانی بهتر شما در این تجربه با «دیگری» روبه‌رو می‌شوید که تجربه‌ای بسیار ارزشمند در شناخت «خود» است.

در میان متخصصان علوم اجتماعی، گروه‌های انسانی هم‌خون را که در یک سرزمین مشترک زندگی می‌کنند و با یکدیگر اشتراکات فرهنگی دارند «قوم» می‌نامند. این اصطلاح بیانگر مردمانی است که با ویژگی‌هایی مانند زبان، گویش، لباس، زیورآلات، آداب، باورها و نمادها، وابستگی‌ و پیوستگی‌شان به یکدیگر را نشان می‌دهند.

تمامی این ویژگی‌های فرهنگی که موجب وابستگی و پیوستگی افراد یک قوم با یکدیگر می‌شوند، از جالب‌ترین و گاه از جذاب‌ترین دیدنی‌های سفر به شمار می‌روند و حتی گاه پیش می‌آید که شما سفر می‌کنید که تنها و تنها فرهنگ قومی دیگر را از نزدیک تجربه کنید.