همیشه دوست داشتم بتوانم سهمی در انتقال فرهنگ و تمدن ایران به نسل های آینده داشته باشم. هنگامی که در اواخر تابستان دبیری بخش میراث سایت معمارنت به من پیشنهاد شد آن را وسیله ای مناسب برای رسیدن به این هدف دیدم. آن زمان این سایت(مجله اینترنتی) در مراحل اولیه برنامه ریزی بود. سایتی با هدف: بررسی و تحلیل معماری و شهرسازی معاصر ایران و کمک به مستند سازی از طریق تولید و تقاضای پژوهش، ایجاد زمینۀ گفتگوهای میان رشته ای، شناخت و تحلیل گرایش های معماری و شهرسازی معاصر ایران و معرفی ایده های نو در معماری و شهرسازی ایران و حمایت معنوی از آن ها.
به منظور آشنایی بیشتر اعضای سایت با یکدیگر، سفری به پیشنهاد آقای مهندس بهمنی و همت خانم صابر برنامه ریزی شد. سفری به یکی از تاریخی ترین مناطق ایران. سرزمینی که مردان بزرگ آن چون فردوسی و عطار وخیام وخواجه نصیرالدین و بیرونی و ناصرخسرو تا اخوان و ... مرزهای دانش و فرهنگ را نه تنها در گستره فرهنگی ایران که در کل تمدن بشری جا به جا کرده اند. خراسان ایران امروزه گرچه تنها بخشی از خراسان بزرگ است اما در جای جای خود نشانه هایی از دوران شکوه و شکوفایی خود را به یادگار دارد. واژه خراسان گويا بازمانده گونه کهن واژه «خاور» و متشکل از دو جز «خور» به معنای خورشيد و« آسان» به معنی آمدن است يعنی جايی که خورشيد از آن بر می آيد. در این منطقه آثار سکونت انسان از دوره میان سنگی در منطقه جاجرم و سکونت اقوام آریایی (پارت ها) و ترک ها (ازبکها و ترکمن ها) در گوشه و کنار این استان دیده می شود. مردم استان خراسان شمالی از اقوام کرمانج و فارس(تات) ترک و ترکمن و اقلیتهای قومی گوناگون دیگر مانند: بلوچ و عرب و از ترکهای مهاجر و فارس های مهاجر تشکیل شده این استان کانون وحدت قومیت ها و مذاهب مختلف می باشد.
سفر، صبح جمعه ۱۳ آبان از تهران آغاز شد و طی چهار روز از شهرهای دامغان، نیشابور، تربت جام، کاشمر، خواف و تایباد و برخی روستاهای اطراف آنها بازدید شد. با وجود آثار دیدنی بسیاری که در مسیر هست، به دلیل فشردگی برنامه و نگرانی بابت آب و هوای این منطقه در این فصل از سال، بازدید از آنها ناگزیر به سفر دیگری در آیندۀ نزدیک موکول شد.